Ergens aan beginnen, iets nieuws beginnen of beginnen bij het begin. Allemaal zinnen die we dagelijks wel gebruiken. Het klinkt heel simpel, maar is het wel zo simpel? Dit is de eerste column die ik schrijf; ik begin iets nieuws. Ik vind het best vreemd om een column te schrijven. Niet dat ik nooit iets schrijf, integendeel. In mijn werk schrijf ik vele observatieverslagen, trainingsdocumenten en beleidstukken. Maar een column? Dat is toch echt iets anders.

Ik vind aan iets nieuws beginnen dus eigenlijk niet zo simpel. Dat vind ik ook met opvoeden. Vijftien jaar geleden, toen ik nog op de babygroep van een kinderdagverblijf als pedagogisch medewerker werkte, kreeg ik regelmatig de vraag van ouders ‘wanneer begin je nu met opvoeden?’ Tja, wat zeg je dan als begin twintiger net van school?

Wanneer begin je nu met opvoeden?

Opvallend is dat ouders deze vraag vaak stellen wanneer hun kind net kan kruipen of net kan lopen. Toch heb ik ook wel eens veel eerder gekscherende opmerkingen gehoord over opvoeden. Bijvoorbeeld toen het kind nog in moeders buik zat en begon te trappen: “Niet je moeder trappen, he?!”

Opvoeden betekent letterlijk het aanleren van normen en waarden. Met die gedachte in je achterhoofd kun je ook denken aan het wel of niet mogen huilen van een baby, het aanleren van een vast eet- en slaapritme en de baby vanaf het begin al even op de buik te laten liggen. Dan begin je dus al vanaf de geboorte met opvoeden.

Volgens mij begin je met opvoeden zodra je weet dat je ouder wordt van een kind, want vanaf dat moment begint het zorgen voor, de liefde voor en het vertrouwen in je kind. Dat is de basis van opvoeden!

Hiermee komt bij mij de volgende, mogelijk wel interessantere, vraag naar voren: Wanneer stop je met opvoeden?